🙏 ज्ञान व क्रिया याचा समन्वय 🙏

🌷   दोन्ही पंखाविन पक्षासी,न उडवी जेवी आकाशी
   ते क्रीया ज्ञान विन वस्तूसी न पावीजे कदा  🌷

🕉️ पक्षाला दोन पंख असल्याशिवाय तो आकाशात उडान करू शकत नाही त्याचप्रमाणे क्रिया आणि ज्ञान हे दोन्ही असल्याशिवाय साधकाला शिवप्राप्ती होत नाही. 🙏

तत्त्वज्ञान आणि आचरण हे वीरशैव साधकाचे दोन पंख आहेत.
या दोन पंखांच्या बळावर तो लिंगांग सामरस्य साधू शकतो.

ज्याला तत्वज्ञानाचे पूर्ण ज्ञान अशा मनुष्याला ज्ञानी म्हणतो, आणि जो केवळ धर्माचरण करतो त्याला आपण भाविक किंवा धार्मिक म्हणतो.

 🌷   ज्ञानाला क्रियेची- आचरणाची -जोड हवी. 🙏

रोगापासून मुक्त होण्यासाठी औषधीची केवळ ज्ञान असून भागत नाही तर तो औषधाचे सेवनही करावे लागते, त्याचप्रमाणे लिंगांगसामरस्याचे बौद्धिक ज्ञान असले तरी लिंगांगसामरस्य साधण्यासाठी आचरण करावेच लागते.

आपण काय करीत आहोत हे साधकाला जसे माहित असले पाहिजे तसेच आपण का करीत आहोत हे देखील माहीत असले पाहिजे.

🌷🙏 संत शिरोमणी श्री मन्मथ स्वामींनी आपल्या परमरहस्य या ग्रंथात क्रियाशून्य ज्ञानवंताला “पांगळा “आणि ज्ञानशून्य क्रियावंताला “आंधळा “असे संबोधिले आहे.🌷

पहिल्याचे अवस्था “कळते पण वळत नाही” अशी असते तर दुसऱ्यांची अवस्था “वळते पण कळत नाही” अशी असते.

ज्ञानवंताला ध्येय दिसत असते परंतु क्रिया शून्य असल्यामुळे तो तिथे पर्यंत जाऊ शकत नाही. आणि क्रियावंताला क्रिया करता येते परंतु ज्ञान नसल्यामुळे आपले ध्येय काय आहे हे त्याला समजत नाही.

🌷 म्हणून ज्ञान आणि क्रिया म्हणजे तत्वज्ञानआणि आचरण याचा संयोग झाल्याशिवाय लिंगांग सामरस्य साधन नाही. 🙏
म्हणूनच ज्ञान आणि क्रिया यांना सारखेच महत्त्व आहे. 🙏🙏